FLAGA KSIĘSTWA

     Idea odradzania pamięci tradycyjnej świadomości lokalnej na terenach dawnego Księstwa Cieszyńskiego przewija się już od paru ładnych lat zarówno w barach nad kuflem piwa, na salonach wśród zapachu drogich perfum, podczas przerw międzylekcyjnych na szkolnych korytarzach, podczas spacerów szlakami górskimi jak i w sferze wirtualnej na różnego rodzaju forach, czatach i innych dyskusjach publicznych w różnych zakątkach internetu. Sam staram się często dokładać do tego swoje przysłowiowe trzy grosze i zawsze szczerze kibicuję wszelkim formom promowania pozytywnego wizerunku naszych terenów jako ziem Księstwa Cieszyńskiego. Podobnie było i tym razem. Kilka dni temu dowiedziałem się, że znalazły się osoby, które postanowiły zrekonstruować flagę naszego Księstwa po to aby jeszcze bardziej ożywić wspomniane wyżej dyskusje, w ostatni poniedziałek widziałem już efekt końcowy tej rekonstrukcji i miałem też przyjemność pomóc w próbnym wywieszeniu odtworzonej flagi na zwieńczeniu Wieży Piastowskiej. Mam nadzieję, że falagi te będą już niebawem wisiały w każdej miejscowości pomiędzy Ostravą a Bielskiem i pomiędzy szczytem Ochodzitej a wodami Jeziora Goczałkowickiego. Poniżej wklejam zdjęcia flagi i treść listu otwartego autorstwa pomysłodawców jej wywieszenia wraz z opisem celów idei rekonstrukcji flagi.

My, wolontariusze oraz przyjaciele Fundacji Volens, jesteśmy niepoprawnymi wręcz miłośnikami naszego miasta, regionu, jego tradycji i spuścizny historycznej.

  Spotykamy się często z gośćmi z różnych stron nie tylko Polski, ale i świata. Odnosimy wrażenie, że rozpoznawalność regionu dawnego Księstwa Cieszyńskiego, ich wiedza na temat jego arcyciekawej historii jest niewielka. Przyczyn tego stanu rzeczy jest sporo – jednak nie jest istotą tego listu utyskiwanie nad świadomością historyczną Polaków, na pisanie historii z perspektywy centrum, czy nawet braki w podstawowej edukacji historycznej. Nad narzekanie przedkładamy działanie.

  Podróżując po świecie zauważyliśmy, że miejsca o wyjątkowej, barwnej historii, w których istnieje silne przywiązanie do tradycji regionalnej nie wstydzą się tego przywiązania akcentować. Jednym ze sposobów wspomnianego akcentowania jest istnienie w przestrzeni miejskiej flag miejskich, regionalnych czy bezpośrednio związanych z historią regionu. Są to zazwyczaj miasta/regiony wyjątkowe, za które uważamy również Cieszyn oraz obszar dawnego Księstwa Cieszyńskiego.

  Dzięki uprzejmości i nieocenionej pomocy wybitnego heraldyka i weksylologa, Pana Alfreda Znamierowskiego, udało nam się zrekonstruować historyczną flagę Księstwa Cieszyńskiego. Wymarzyliśmy sobie, że zajmie ona w przestrzeni miejskiej zasłużone miejsce – będąc wyrazem szacunku do tradycji i historii Księstwa Cieszyńskiego. Marzeniom trzeba pomagać – postanowiliśmy wyprodukować kopie flagi, którą chcemy przekazać najważniejszym miejskim

instytucjom, w tym Państwu.

     Flaga Księstwa Cieszyńskiego


Współczesny Śląsk Cieszyński to nie tylko wspaniali twórczy ludzie, urokliwe tereny i mnóstwo atrakcji historycznych oraz krajoznawczych. To również region, będący bezpośrednim spadkobiercą 628-letniej historii Księstwa Cieszyńskiego. Świadomość istnienia tego odrębnego i integralnego tworu jest, zarówno w Polsce jak i w Czechach, niewielka. Jeśli my nie przypomnimy o naszej tradycji i tożsamości, nie zrobi za nas tego nikt.

Najstarsza zachowana chorągiew Księstwa Cieszyńskiego została sporządzona na zlecenie księcia Adama Wacława w 1605 roku, zaraz po tym jak został on mianowany dowódcą wojsk śląskich. Zachowana w zbiorach Muzeum Śląska Cieszyńskiego chorągiew ma wymiary 160x240 cm i jest wykonana z błękitnego atłasu. W części czołowej znajduje się malowany złotem orzeł Księstwa Cieszyńskiego, natomiast część swobodna zakończona jest dwoma ostrymi językami.

Fundacja Volens oraz portal Księstwo Cieszyńskie wspólnie z zaprzyjaźnionymi historykami postanowiła zrekonstruować historyczną flagę, oddając tym samym pokłon tradycji i honorując historię państewka, manifestującego swoją odrębność pomiędzy czterema regionalnymi mocarstwami: Austrią, Prusami, Czechami i Polską. Kształt i wygląd flagi skonsultowano z wybitnym heraldykiem i weksylologiem Alfredem Znamierowskim.

Dzisiaj Księstwo Cieszyńskie to nie tylko pewien byt z minionych czasów, ale ważny element tożsamości mieszkańców Śląska Cieszyńskiego. Przypominać o nim powinny nie tylko prace historyków, lecz także elementy wizualne. Pomysł wyeksponowania flagi Księstwa Cieszyńskiego wpisuje się znakomicie w tę formułę, a jednocześnie może stanowić pewnego rodzaju znak rozpoznawczy naszej "małej ojczyzny" na turystycznej mapie Europy - uważa Michael Morys-Twarowski, historyk.

Inicjatorzy postanowili oficjalnie wręczyć kopie flagi wszystkim instytucjom stolicy Śląska Cieszyńskiego – doskonałym miejscem na jej ulokowanie jest z pewnością Wieża Piastowska. Obecność flagi Księstwa Cieszyńskiego przyczyni się do zwiększenia poczucia tożsamości i regionalnej dumy pośród mieszkańców. Wzbogaci również wiedzę i zainteresowanie unikatową historią i tradycją Śląska Cieszyńskiego wśród turystów, odwiedzających nasz region – co doskonale wpisuje się w kampanię "Turystyki Świadomej i Zrównoważonej", promowanej przez Fundację Volens.

KSIĘSTWO NA FEJSIE

     Jakiś miesiąc temu siedząc w zajeździe Biały Krzyż na samej granicy naszego księstwa zupełnie przypadkowo spotkałem kolegę z gawnych lat, który wybrał się tam piechotą z Brennej wraz ze swoją dziewczyną i jej bratem. Mój kolega pochodzi ze Strumienia, jego dziewczyna z Karviny, poznali się w Kaczycach na jakimś rajdzie samochodowym, mieszkają razem w Ochabach, a jej brat odwiedził ich na kilka dni przylatując z odległego Waszyngtonu gdzie przebywa na emigracji. Rozmowa w takim gronie i w takim miejscu musiała więc prędzej czy później zejść na temat tożsamości regionalnej i właśnie kiedy już ten temat zaczął być wałkowany to usłyszałem całkiem przyjemny komplement, że: "BC43400 to jedyne na fejsbuku wiarygodne źródło informacji na tematy związane ze Śląskiem Cieszyńskim". Zrobiło mi się bardzo miło słysząc te słowa i w swojej pyszałkowatości podziękowałem tylko nie dementując postawionej tezy.

     Nie musiałem jednak czekać do świąt bożego narodzenia żeby w nocy pojawiły się w moim domy słynne trzy duchy bo już chwilę po pożegnaniu się ze współbiesiadnikami czułem się trochę źle z tym, że nie podzieliłem się z Gringo swoją wiedzą na temat co warto jeszcze podlajkować jeśli chce się być na bieżąco w informacjach związanych z dumnym państwem nad Olzą walczącym o swe odrodzenie w glorii i chwale. Przeraziła mnie myśl, że właśnie w tym momencie może przyłożyłem swoją cegiełkę do tego żeby za kilka lat ten sympatyczny chłopak śpiewał swojemu dziecku do snu jakieś "twinkle twinkle" zamiast "Płyniesz Olzo".

     Nie ma jednak wielu takich błędów, których nie dałoby się naprawić dlatego dzisiaj postanowiłem przygotować skromne zestawienie profili jakie warto dodać do ulubionych i śledzić publikowane przez nie treści jeśli jest się dumnym obywatelem Księstwa Cieszyńskiego i nosi się w sobie wiarę w to, że za jakiś czas po odłączeniu się od Czech i Polski pomiędzy rzeką Białą a Ostravicą i pomiędzy Ochodzitą a zalewem Goczałkowickim powstanie z popiołów przepiękna kraina bankowością i bezcłówką płynąca.

     Celowo nie podaję namiarów na fejsbukowe profile portalu OX, Gazety Codziennej czy innych lokalnych mediów działających komercyjnie ze składem redakcyjnym i całą tą profesjonalną otoczką bo te adresy chyba każdy zna i jeśli tam nie zagląda to tylko ze względu na własne preferencje odbiegające od publikowanych tam treści bądź ich formy. Podaję natomiast te miejsca, które dla wielu z was mogą być jeszcze nieznane.



1) Księstwo Cieszyńskie/Těšínské knížectví/Herzogtum Teschen/Duchy of Teschen

Nikt inny nie mógłby się znaleźć na pierwszym miejscu tego zestawienia. Prowadzony w czterech językach (polski, czeski, niemiecki, angielski) serwis odwołujący się do, jak rozszerzona nazwa wskazuje, "Ostatniego Prawdziwego Księstwa Europy Środkowej". Znajdziemy tam ciekawostki historyczne, wspomnienia po pięknych czasach habsburskich, wyjaśnienia zapominanych czasami lokalnych zwyczajów i tradycji, opisy ludzi związanych z naszą ziemią i miejsc jakie mijamy czasami codziennie nie zdając sobie sprawy z ich wartości historycznej czy kulturowej. Absolutnie obowiązkowa pozycja dla wszystkich chcących budować swoją świadomość regionalną.



2) Cieszynlove

Profil mający na celu zachęcenie ludzi do spędzania w Cieszynie wolnego czasu bądź do odwiedzania naszego miasta, znajdziemy tu zapowiedzi wydarzeń kulturalnych, czasami fotorelacje z zakończonych wydarzeń, linki do tekstów dotyczących Cieszyna ukazujących się w portalach o szerszej tematyce i inne tego typu materiały okraszane każdorazowo symbolem #cieszynlove dla jeszcze łatwiejszej możliwości znalezienia ich w odmętach internetowego oceanu.



3) Towarzystwo Miłośników Skoczowa

Tutaj ktoś też odwala kawał dobrej roboty. Praktycznie cała zawartość to pojawiające się regularnie archiwalne zdjęcia ilustrujące codzienne życie Skoczowa w drugiej połowie XX wieku. Zdjęcia nie są opisane, a ustalenie lokalizacji proponowane jest czytelnikom przez co w komentarzach pod zdjęciami często wywiązują się bardzo sympatyczne rozmowy pełne wspomnień z przedstawionych miejsc, imion i nazwisk osób widniejących na fotografiach, dalszych ich losów. Nie trzeba być Skoczowiakiem żeby dać się ponieść tym nostalgicznym sentymentom.



4) Tramwaje w Cieszynie/Těšínské tramvaje

Może się wydawać, że o jeżdżących w Cieszynie 100 lat temu tramwajach powiedziano już wszystko, ale wiedza jest ulotna i warto ją ciągle odświeżać, a co jakiś czas pojawiają się też niepublikowane wcześniej zdjęcia najbardziej romantycznego środka komunikacji nad Olzą bądź odkryte właśnie nowe ciekawostki na temat funkcjonowania tej linii tramwajowej w pięknych latach 1910-1920



5) Karviná - město, které žije

Karvina to chyba obecnie najszybciej rozwijające się miasto naszego Księstwa, a oficjalny profil prowadzony zapewne przez którąś z instytucji odpowiedzialnych za promocję miasta jest jednym z bardziej profesjonalnych w porównaniu z jego odpowiednikami w innych miejscowościach. Znajdziemy tu informacje o wydarzeniach kulturalnych, sportowych, o utrudnieniach w ruchu, nowych inwestycjach na terenie miasta zarówno w sferze publicznej jak i w zakładach przemysłowych czy w handlu, czasami trochę historii czy archiwalnych zdjęć, czasami też prośby o opinie czytelników na tematy sporne i dyskusyjne.



6) Miasto Wisła

Oficjalna strona miasta Wisły też jest całkiem dobra, a biorąc pod uwagę, że dla miłośników folkloru, narciarstwa czy aktywnego wypoczynku Wisła jest ważnym kierunkiem na popołudniowe czy weekendowe wypady to watro mieć zawsze na tacy podane kompendium informacji na temat czy będzie się tam coś działo ciekawego w najbliższych dniach i warto jechać to sprawdzić czy może będą się działy zbyt ciekawe rzeczy i planując wyjazd trzeba zaopatrzyć się w kanapki i termos z herbatą na czas stania w korku w Polanie.



7) Cieszyn i okolica w moim obiektywie

Tutaj są tylko zdjęcia i jak sama nazwa wskazuje jest to strona autorska. Nie zmienia to jednak faktu, że zdjęcia są bardzo ładne, dobrze wykonane, a ujęte w nich plenery świetnie oddają aurę zmieniających się pór roku i czasu biegnącego na naszych terenach. Przegląda się bardzo przyjemnie zarówno jeśli się widuje te miejsca na codziń jak i wtedy gdy trzyma się je w swoich wspomnieniach przebywając gdzieś daleko poza Księstwem.



8) Koleje Śląska Cieszyńskiego

Profil o charakterze dość skoncentrowanym tematycznie i treściach czasami może mało zrozumiałych dla osób mało biegłych w tematyce kolejowej, ale mimo tego wart śledzenia. Pomiędzy fachowymi opisami infrastruktury kolejowej można znaleźć też często przydatne informacje o zachodzących w tej branży zmianach, o planowanych inwestycjach czy też sporo archiwalnych zdjęć i wspomnień.



9) Těšínské Slezsko / Śląsk Cieszyński

Kolejne miejsce pełne wspomnień, archiwalnych zdjęć, linków do stron piszących o historii naszych ziem, ale tutaj akurat głównie można trafić na materiały dotyczące miejscowości leżących na Zaolziu.



10) C.K. Cieszyn

Tutaj to jest trochę partyzantka. Autor profilu w bardzo luźny sposób podchodzi do swojej misji dzielenia się wiedzą i przemyśleniami czy też tworzenia społeczności osób chętnych na pozyskiwanie tej wiedzy i efektów przemyśleń. Nie zmienia to jednak faktu, że często można się stąd dowiedzieć o wielu ciekawych faktach z życia Cieszyna i Cieszyniaków w ostatnim stuleciu, a na dodatek o takich faktach, o jakich całkiem możliwe, że nigdy w żadnej książce napisane nie będzie.




Fejsbukowa nomenklatura ma to do siebie, że istnieją w tym portalu trzy formy gromadzenia i publikowania treści, jedną jest profil prywatny jaki każdy może sobie założyć pod swoim imieniem i nazwiskiem, drugą jest profil publiczny pod dowolną nazwą gdzie można publikować treści wpisujące się w tematykę stworzonej przez siebie nazwy, a trzeci sposób zaistnienia to stworzenie grupy gdzie każdy z jej członków ma dostęp do publikowanych tam treści i każdy może też swoje treści zamieszczać. Poniżej przedstawię więc też kilka najprężniej moim zdaniem działających grup z naszego regionu.



1) TRÓJWIEŚ

Jak sama nazwa wskazuje można tu znaleźć wszelkie przysłowiowe mydło i powidło związane z Istebną, Jaworzynką i Koniakowem



2) Český Těšín

    Český Těšín - den za dnem

Dwie dublujące się grupy z dublującymi się treściami. Czasami ktoś wrzuca coś zupełnie niezwiązanego z Cieszynem czy okolicami, jedna z pizzerii średnio raz w tygodniu powtarza ogłoszenie, że zatrudni kogoś do rozwoju pizzy, a pozostałe restauracje wklejają regularnie rozpiskę dań dnia na cały tydzień. Poz tym wszystko jest fajne, narzekanie na urzędników, wzajemne podpowiadanie sobie gdzie warto iść do fryzjera czy kosmetyczki, a które miejsca lepiej mijać z daleka, niejaki Děda Milan często wkleja ciekawe zdjęcia, a Miroslav Zamazal dzieli się swoimi doświadczeniami z prawie codziennych wypadów na różne dobre posiłki w różne fajne miejsca. Pomiędzy tym zaproszenia na planowane wydarzenia i opisy wrażeń po tych akcjach, które już się odbyły.


3) Graty bielskie i okoliczne

Tutaj tematyka wybiega trochę poza teren Księstwa, ale temat jest godny polecenia każdemu kto obserwując maszyny jeżdżące po ulicach nie wzrusza się wypasioną ałdicą w tedeiku, ale promienieje na widok Poloneza, Moskwicza, starego Garbusa czy też powstałego w naszym Księstwie kultowego Malucha. Znajdziemy tu zdjęcia samochodów jeżdżących po ulicach Bielska i okolicznych miejscowości, w tym wiele również z interesującego nas obszaru



4) SCI Kraków

Chcesz jechać z Księstwa do Krakowa i nie musieć polegać na komunikacji zbiorowej, tutaj możesz napisać kiedy się wybierasz i jest szansa, że znajdzie się ktoś chętny żeby Cię przybrać w zamian za udział w kosztach tankowania, a może i bez tego. Dogadać zawsze się można, a jeśli Ty jedziesz samochodem i szukasz towarzysza podróży to też możesz tu umieścić swoją propozycję. Istnieje też podobna grupa dla osób jeżdżących do Wrocławia więc w tamtym kierunku też jest szansa się przybrać.

5) Śląsk Cieszyński / Těšínské Slezsko

To ja założyłem tą grupę i chciałbym żeby należeli do niej wszyscy obywatele Księstwa i rozmawiali tam sobie na różne ciekawe tematy w różnych językach. Póki co nie jest jeszcze tak kolorowo, ale od kilku lat przybywa regularnie każdego dnia przynajmniej jedna osoba, a rotacja w publikowanych treściach z czasem nabiera jakiegoś rozpędu. Oczywiście muszę ciągle wyrzucać cwaniaków wrzucających jakiś spam z reklamami, ale nie poddaję się i wierzę, że będzie coraz lepiej.



Jeżeli są jakieś inne strony dotyczące naszej pięknej okolicy, o których zapomniałem bądź nawet sam nie miałem okazji ich dotychczas poznać to śmiało możecie wpisywać ich nazwy w komentarzach, a może za jakiś czas zrobię z nich kolejne zestawienie.

BIZNESMEN, CIESZYNIAK, DRUKARZ, CIEKAWA OSOBOWOŚĆ

     Dworzec kolejowy i drukarnie napędzające gospodarkę naszego miasta od połowy XIX wieku były tym z czym kojarzona była zachodnia część Cieszyna jeszcze zanim została nazwana Czeskim Cieszynem. Wiadomo przecież, że "Kdybych se narodil před sto lety v tomhle městě [...] Wäre ich ein Buchbinder Würde bei Prochazka von fünf bis fünf malochen".  Tym razem jednak nie będzie sentymentalnych wspomnień z czasów nieboszczki Austryji, a w zamian za to sylwetka współcześnie działającego w naszym mieście w branży drukarskiej człowieka, którego można bez problemu wpisać na samo podium najprężniej działających cieszyńskich przedsiębiorców.

     Portal Sokolska33 prowadzony przez studentów wydziału ekonomii VŠB-TU Ostrava opublikował właśnie wywiad z Jaroslavem Drahošem, który opowiada o meandrach swojej kariery w przemyśle drukarskim i to właśnie ten wywiad chciałbym wam tym razem polecić jako lekturę.

    Cały tekst w oryginale można znaleźć tutaj: http://www.sokolska33.cz/65137-2/ , ale z doświadczenia wiem, że część moich czytelników nie radzi sobie najlepiej z czytaniem po czesku (nad czym polecam pracować) w związku z czym postanowiłem dla tych osób przetłumaczyć całość na polski:

     Następna osoba jaka zabrała głos na siódmym spotkaniu patriotów SMK (województwo Śląsko - Morawskie) jest człowiek, który w 1994 roku zdecydował się zainwestować w produkcję książek. Wygląda na to, że ta inwestycja opłaciła się mu, osądźcie sami.

     Po 22 latach na rynku drukarnia FINIDR słusznie utrzymuje się na pozycji lidera branży nie tylko w Republice Czeskiej. Przy rocznej produkcji ponad 24 milionów egzemplarzy jest jednym z największych producentów książek w Europie Środkowej. Swoją historią podzielił się ze słuchaczami jedyny właściciel firmy, inż. Jaroslav Drahoš. Wielu obecnych na sali zaskoczył tym jak wielkie obroty można osiągnąć w branży poligraficznej nawet w czasach kiedy pozornie ubywa czytelników chętnych do korzystania z wydawnictw papierowych. O tajemnicy sukcesu jego firmy przeczytacie w wywiadzie jakiego udzielił Michaeli Nedomovej.

     Czym zajmował się pan wcześniej, zanim zaczął pan utrzymywać się z prowadzenia firmy FINIDR?

     W roku  1990 skończyłem szkołę ekonomiczną w Ostravie, a zaraz potem zatrudniłem się w drukarni w Cieszynie gdzie najpierw miałem funkcję kierownika w dziale finansów, a później dyrektora ekonomicznego.

     Rozumiem więc dobrze, że założenie własnej drukarni było później oczywistym wyborem?

     To jest sprawa życiowa. W roku dziewięćdziesiątym praca nie była już pewna, a zostałem mianowany dyrektorem. Podobała mi się ta fabryka, ta praca i jej forma, tak też postanowiłem otworzyć drukarnię. Robię tylko to i trzymam się motta "Jeśli człowiek robi jedną rzecz i robi ją dobrze to powinna mu się ona nadal opłacać".

     W związku z tym innych firm pan nie prowadzi?

     Mam kilka mniejszych firm, prowadzę centrum rekreacyjne Nová Polana, a wraz z żoną jesteśmy współwłaścicielami fitness centrum F:Club, ale to są takie inwestycje bardziej dla przyjemności.

     Czy miał pan w swej karierze momenty, w których, patrząc teraz z perspektywy czasu, chciałby się pan zachować inaczej?

     Nie sądzę, że chciałbym cokolwiek zmieniać. Oczywiście, że jeśli człowiek popatrzy wnikliwie to wie, że każda działalność wiąże się z tym, że jej rozwój wymaga czasu. Jedyną rzeczą jaką rzeczywiście chciałbym zmienić to czas jaki poświęcam rodzinie. Moi synowie mają teraz trzynaście i czternaście lat więc byłoby lepiej gdybym mógł poświęcać im więcej czasu.

     Jak pan spędza wolny czas?
     
     Aktywnie, podróżujemy z rodziną, z żoną. Chętnie też spędzam urlop z plecakiem na plecach w towarzystwie kolegów. Podróżujemy w różne części świata, w tym czuję, że się spełniam.

     Gdzie udało się wyjechać najdalej?

     Myślę, że najdalej to były Wyspy Wielkanocne, były niesamowite i bardzo mistyczne.

     Skąd wzięła się nazwa firmy FINIDR?

     Chodzi o zlepek pierwszych liter nazwisk założycieli, Filipčík, Niedoba i Drahoš. Wspólnie stworzyliśmy tą firmę taką, jaką zna ją cała Europa.

     Jak motywuje pan swoich pracowników?

     Przede wszystkim własnym przykładem. Pieniądze też są ważną rzeczą, ale to jest warunek konieczny. Oczywiście staramy się również stwarzać dla naszych pracowników warunki, w których będą chętnie pracować, rozwijać się i poszerzać horyzonty zarówno swoje jak i firmy. Jednym z punktów strategii firmy jest posiadanie wykwalifikowanej kadry równającej się z najlepszymi w Europie.

     Jakie kryteria w pańskiej firmie powinno się spełniać jeśli chciałoby się starać o pracę?

     Poszukujemy ludzi zdolnych i chętnych do pracy w duchu roboty zespołowej w każdej dziedzinie. Na samym wstępie ważne jest to żeby mieć zapał i chęć pracy nad sobą.

     W swoim wykładzie wspominał pan, że w pańskiej firmie funkcjonuje kodeks etyczny. Co na przykład on w sobie obejmuje?

     Jest on stworzony przez samych pracowników podczas ich wspólnych posiedzeń. Kodeks etyczny zawiera zasady jakich należy się trzymać we wzajemnych relacjach. Opisuje on jak każda osoba powinna kontaktować się z pozostałymi, jak współpracować, ale zawiera również podstawowe pojęcia z etyki w biznesie, które wprowadziłem w naszej firmie. Nie dopuszczamy się nadużyć, nie bierzemy ani nie dajemy łapówek... W skrócie jest to zbiór zasad, które po przeczytaniu wydają się oczywiste, ale w momencie kiedy trzeba je zacząć stosować w życiu to już takie oczywiste nie są.

     Jak z pozycji osoby doświadczonej w branży widzi pan swoich konkurentów?

     Nie zajmuję się konkurencją. Jesteśmy pewną siebie firmą i staramy się podejmować takie działania żeby konkurencja zawsze pozostawała za nami w tyle. Jedyne z czym oczywiście walczymy to konkurencja nieuczciwa.

     Około 80% książek, które drukujecie, eksportujecie za granicę. Gdzie wysyłacie je najczęściej?

     Głównie do krajów sąsiednich. Koszty transportu odgrywają kluczową rolę w naszej działalności. Najczęściej jest to Austria i Niemcy, ale także Szwajcaria, Belgia, Francja, Holandia, Anglia. Ostatnio jednak eksportowaliśmy książki nawet do Afryki Południowej.

     Gdzie pan widzi FINIDR za 10 lat?

     Mam pewien pomysł gdzie mógłby być FINIDR za pięć lat, chciałbym żeby rozrósł się o kolejne 50%. Moja wizja to działać pomyślniej, ciekawiej. Mówię o tym, że buduję średniowieczny gród, a wewnątrz jego murów są dla naszych pracowników i całego zespołu lepsze warunki niż poza tymi murami. Tu się nie kradnie, nie oszukuje, a ludzie są wynagradzani za swój kunszt, wiedzę i pracę. Jesteśmy względem siebie otwarci, życzliwi i pozbawieni zawiści.


Inż. Jaroslav Drahoš jest obecnie jedynym właścicielem cieszyńskiej drukarni FINIDR, którą w 1994 roku założył wraz z dwoma wspólnikami. Na dzień dzisiejszy jego drukarnia zalicza się do największych producentów książek w Europie środkowej. Rocznie jej załoga składająca się z ponad 400 pracowników produkuje więcej niż 24 miliony książek i innych publikacji w miękkich i twardych okładkach. Ubiegły rok firma zamknęła z obrotem 850 milionów koron. 80% całej produkcji trafia na eksport do takich krajów jak Niemcy, Austria, Polska, Szwajcaria, ale i dalej. Indywidualne podejście, elastyczność, obsługa klienta w pięciu językach, wysoka jakość, konkurencyjne ceny i krótkie terminy realizacji dostaw to główne powody wieloletniej współpracy z szeregiem dużych wydawców krajowych i europejskich. Poza drukarnią Jaroslav Drahoš prowadzi także ośrodek rekreacyjny i klub fitness.

Od autora: Pan Drahoš sprawia wrażenie osoby o wielkim autorytecie budząym u rozmówcy należyty szacunek. Mimo tego miałam przed wywiadem z nim pewien niepokój. Tak czy inaczej muszę przyznać, że przy osobistym spotkaniu prezentuje się bardzo elegancko i profesjonalnie. Zarówno wywiad jak i jego wykład na "Patrioci MSK" były dla mnie bardzo interesujące i cieszę się, że mogłam przyjżeć się również jego dziedzinie działalności gospodarczej.

Tekst: Michaela Nedomová

Zdjęcia: Tereza Zgabajová

CO Z AMFITEATREM???

Wczoraj na gazeciecodziennej ukazał się tekst o niepewnej przyszłości amfiteatru.

http://gazetacodzienna.pl/artykul/gospodarka/cieszyn-ma-problem-z-amfiteatrem

Dla uściślenia warto przypomnieć, że dziura w ziemi zwana cieszyńskim amfiteatrem to nic innego jak wyrobisko gliny pozostałe po cegielni jaka działała tam przeszło sto lat temu. Później ulica Franciszka Józefa I (dzisiejsza 3 maja) przekształciła się w dzielnicę willową i dziura stała się problemem.

Dopiero w latach 60-tych władze miasta postanowiły urządzić tam amfiteatr, na którym przez trzy, a może nawet i pięć lat odbywały się imprezy. Przez kolejne dwadzieściakilka lat obiekt stał pusty, niszczał i służył młodzieży z pobliskich szkół jako miejsce wypadowe na fajkę w czasie długiej przerwy, na jabcoka w czasie wagarów czy na tubkę kleju po lekcjach (trawka nie była wtedy tak łatwo dostępna dla wszystkich jak dzisiaj).

Epizod z targowiskiem w tym miejscu też nie trwał długo, może ponad rok, a może nawet ponad dwa, raczej jednak nie dłużej niż trzy lata.

W okolicach roku 2000 organizowałem tam wraz z klubem CCS zawody snowboardowe, parę lat później w ramach festiwalu Nowe Horyzonty działał tam przez kilka dni klub festiwalowy gdzie w postawionym namiocie odbywały się koncerty, rok później sytuacja się powtórzyła.

Kilka lat później w ramach Święta Trzech Braci klub CCS, a w zasadzie Szczepan Ligocki zorganizował tam duże i bardzo profesjonalne zawody deskorolkowe na specjalnie wybudowanym na tą okazję skateparku, po zawodach zagrały tam koncerty zespoły WWO i Zipera. Rok później jednak miasto nie chciało dofinansować kontynuacji tej imprezy, a Szczepan nie potrafił już zebrać od prywatnych darczyńców takiej kwoty jak rok wcześniej, zawody więc nie doczekały się powtórki.

To byłoby chyba na tyle z wszystkich wydarzeń społecznych jakie miały miejsce w tym obiekcie podczas jego krótkiego i nie wiadomo nawet czy specjalnie potrzebnego istnienia.

Nie wiem co będzie z tym miejscem w przyszłości, ja proponowałbym parking wielopoziomowy, ale nie wiem jak wyglądałoby to w kosztorysie budowy. Wydaje mi się jednak, że stawianie na funkcję amfiteatru nie będzie zbyt rozsądne biorąc pod uwagę, że repertuarem czy frekfencją gości i tak raczej nie byłoby tu szans stworzyć realnej alternatywy dla nienajgorzej prosperujących amfiteatrów w Ustroniu, Wiśle czy Brennej, które mimo bogatego kalendarza imprez i tak stoją nieczynne przez większość roku.

MAXIMUM DIVERSITY IN MINIMUM SPACE

KRYTYKA POLITYCZNA PRZENOSI SIĘ DO JASTRZĘBIA

   Świetlica, księgarnia i czytelnia prowadzone przez cieszyński oddział Krytyki Politycznej już w przyszłym miesiącu zmienią adres przenosząc się do Jastrzębia Zdroju. Taka informacja wypłynęła wczoraj prosto od Joanny Wowrzeczki zajmującej się prowadzeniem tego miejsca. Decyzja jest nie tylko konsekwencją ostatniego sporu o budynek przy Zamkowej 1, ale jest to wypadkowa wielu czynników jakie miały wpływ na kształt działań prowadzonych przez cieszyński oddział KP.

   - Już od dawna zdawałyśmy sobie sprawę z tego, że zruinowany budynek, w którym działamy, zupełnie nie nadaje się do remontu i decyzja o wyburzeniu go to tylko kwestia czasu, w końcu też tak nam powiedziano kiedy zajmowałyśmy te powierzchnie na początku - mówi Wowrzeczka, podkreślając jednak, że - nie ma co ukrywać, że praca w tym miejscu była zarówno dla mnie jak i dziewczyn bardzo wygodna, a po tych kilku latach nabrałyśmy dodatkowo sentymentu dla miejsca. To właśnie dlatego nie odpowiadałyśmy na żadne argumenty przemawiające za zburzeniem obiektu bo liczyłyśmy po cichu na to, że sprawa z czasem ucichnie i jak to się mówi "rozejdzie się po kościach".

   Na pytanie dlaczego akurat Jastrzębie ma być kolejnym miejscem działalności przeniesionej z dawnej strażnicy odpowiada Anna Cieplak: "W Cieszynie od początku swej działalności aż po dzień dzisiejszy borykałyśmy się zarówno z niezrozumieniem większości mieszkańców jak i brakiem wsparcia finansowego ze strony władz, a na tym zależy nam przecież najbardziej. Jastrzębie jest miastem znacznie większym niż Cieszyn i znacznie bogatszym, fundusze miejskie oraz kopalniane na działalność społeczną i kulturalną są nieporównywalnie większe niż tutaj, a to daje nam szersze pole działań w obszarach, w których te działania prowadzimy. Realizacja programów socjalnych w tym mieście to studnia bez dna, a środki jakie kopalnie i inne duże spółki muszą na to przeznaczać z ustawowego nakazu to niewysychające źródełko, które tą studnię bez końca może zasilać. Zmiana miejsca dokonana w przemyślany sposób to zmiana na lepsze, najlepszym przykładem na to jest fakt błyskawicznej kariery w szeregach KP jaką po przeniesieniu się do Warszawy robi nasza koleżanka Anna Muras (tutaj ukłon w stronę red. Miecika). Wiemy przecież jedną ważną rzecz jakiej nauczyłyśmy się tu przez te kilka lat. Cieszyn to miejsce ze specyficzną historią i specyficznym podejściem do życia przez jego mieszkańców, którzy mają charakterystyczne dla siebie nawyki, porządek życia i stosunków społecznych, poglądy na świat i własną stabilizację. Ingerowanie w to z naszej strony było trochę próbą zburzenia tego dość dobrze funkcjonującego porządku. W Jastrzębiu zamieszkiwanym praktycznie tylko przez ludność napływową potrzeba jeszcze kilku pokoleń aby wykształciły się w ludziach nawyki charakterystyczne dla tego miasta, naszym zadaniem będzie więc to aby te nawyki budować pozytywne w całej jastrzębskiej społeczności.

   Uzupełniając wypowiedź Joanna Wowrzeczka dodaje jednak: "Oczywiście żal nam opuszczać Cieszyn i wszystkie przyjemne strony związane z pracą tutaj, żal luźnych godzin otwarcia księgarni, wszystkich sympatycznych spotkań towarzyskich i braku jakiegokolwiek pośpiechu, zdajemy sobie sprawę, że działalność w nowym miejscu będzie bardziej wymagająca, ale przecież lewicowa postawa jaką chcemy reprezentować to gloryfikacja pomocy innym poprzez pracę i odmawianie sobie przyjemnego czy wygodnego życia. Trochę też żal nam tych kilkorga dzeci jakie czasami nas odwiedzają oraz tych kilkunastu osób regularnie bywających na naszych wydarzeniach. Jest to jednak tak marginalna liczba ludzi, że zapewne szybko znajdzie się dla nich przynajmniej kilka alternatyw na spędzenie kolejnego popołudnia czy wieczoru".

   Dziewczyny obiecują też nie zapomnieć o Cieszynie i bywać tu często na różnego rodzaju imprezach rozrywkowych i kuturalnych, na co już teraz zaczęły przygotowywać wnioski na granty, dzięki którym będą mogły gród nad Olzą pokazać szerokiemu gronu osób jakich sympatię niewątpliwie zyskają działając w nowym miejscu. Sama przeprowadzka ma nastąpić jednak dopiero po festiwalu "Kino na granicy", który ma być dla nich odstresowującym czasem relaksu przed nowym wyzwaniem.

   Sympatyzujący z KP Wojciech Jakubiec również zabrał głos w sprawie: "Ja przez długi czas lobbowałem za przeniesieniem się tego wspaniałego miejsca z Cieszyna do Pszczyny, ale niestety nie udało się to gdyż cały budżet jaki tamtejsza gmina i powiat mają przeznaczony na tego typu działalność jest pochłaniany przez organizowany przeze mnie festiwal teatrzyków amatorskich, a nie udało się zrobić przeniesienia środków jakie przeżera archaiczny i nienowoczesny zamek pszczyński. Na pocieszenie jednak udało mi się zdobyć prezent dla dziewczyn jakim jest portret Asi Wowrzeczki udekorowany spontanicznie przez przypadkowych mieszkańców Cieszyna".

P.S. Tekst ukazał się 1 kwietnia 2016 roku i był oczywiście primaaprylisowym żartem, a żadna podana w nim informacja nie jest prawdziwa. Wszelkie wypowiedzi osób rzekomo cytowanych w tekście są zmyślone, a teza o planowanym przeniesieniu się KP z Cieszyna do Jastrzębia jest równierz nieprawdą. Cieszyński oddział KP ma się nad Olzą bardzo dobrze i ku uciesze mieszkańców miasta nie zamierza się stąd gdziekolwiek przenosić. Wszystkich, którzy dali się nabrać chciałbym przeprosić i liczę na wybaczenie. Przypominam jednak, że kolejne żarty i dyrdymały zamierzam wypisywać każdego roku na 1 kwietnia. :)

PIERWSZE URODZINY BESKITU

   Beskit Cieszyński 43400 przyszedł na świat 29 lutego 2012 roku czyli swoje pierwsze urodziny obchodził dopiero teraz po czterech latach jak to wszyscy urodzeni w tym wyjątkowym dniu w roku mają w zwyczaju.

   Były to wesołe i zarazem ciężkie czerty lata, w ciągu których grono fanów tego szlachetnego serwisu uzyskało liczbę ponad czterech tysięcy osób i stale rośnie mimo tego iż regularnie wyrzucam z niego i blokuję dostęp wszystkim złośliwcom, którzy swoje odmienne zdanie na omawiane tematy próbują forsować poprzez sypanie deszczem inwektyw, a na merytoryczne argumenty są nieczuli.

   Pierwsze teksty BC43400 były odrobinę inne niż dzisiejsze, zupełnie nie zwracałem w nich uwagi na formę pisania, bez podziału na akapity, bez dbałości o estetykę tekstu, pisane na szybko i emocjonalnie. To dzięki uwagom i sugestiom czytelników mój styl przekazywania informacji ewoluował przez cały ten czas i mam wielką nadzieję, że będzie ewoluował nadal.

   Poruszane tematy też bardzo często wychodziły z waszej inicjatywy i zmuszały mnie do zainteresowania się obszarami życia społecznego, które dotychczas były mi obce. W skrzynce odbiorczej BC ma zapisane kilkaset wiadomości napisanych właśnie przez was, w których zarówno sugerujecie mi tematy do kolejnych tekstów jak i oceniacie poprzednie, krytykujecie czy proponujecie współpracę. Dzięki takiemu kontaktowi udało mi się zawiązać ciekawe znajomości z wieloma z was i poszerzyć grono osób witanych z uśmiechem i pozdrawianych na ulicy bądź przy kawiarnianych stolikach. Dziękuję wam za to bardzo i przepraszam jednocześnie tych, na których pytania czy propozycje z różnych powodów nie udało mi się odpowiedzieć.

   Najbardziej są chyba miłe wszystkie wyrazy sympatii płynące od osób mieszkających w miejscach odległych od Cieszyna i szeroko rozumianego księstwa. Pisząc o sprawach lokalnych i kierując się troską o nasz region i jego społeczność zawsze jestem dumnym Cieszyniakiem kiedy widzę, że dziejące się u nas mniej i bardziej ważne sprawy są też śledzone przez naszych braci, którzy z różnych powodów opuścili Ziemię Cieszyńską, ale nadal obserwują jej życie na ekranach swoich komputerów w Londynie, Berlinie, Dublinie, Paryżu, Warszawie, Wiedniu, Pradze, Krakowie, Nowym Jorku, Mediolanie i innych miastach na chyba wszystkich kontynentach.

   Czasami słyszę jednak zarzuty, że moje pióro złagodniało i nie potrafię już tak bezkompromisowo odnosić się do kontrowersyjnych spraw jakie dzieją się wokół mnie. Rozumiem te zarzuty i czytając swoje teksty z pierwszego roku działalności rzeczywiście widzę tam znacznie więcej swojej determinacji w forsowanych racjach. Jest to jednak głównie efektem wiedzy jaką przez te cztery lata udało mi się posiąść. Pozornie wiele rzeczy wydaje się prostych i łatwo nam sądzić ludzi zarzucając im takie czy inne winy, zaglądając jednak głębiej w eksplorowane tematy otwierają się nam szerzej oczy na wątki, których z zewnątrz nie widać. Żeby więc nie skrzywdzić niewinnych osób i nie napisać czegoś za co w przyszłości będzie się trzeba wstydzić, lepiej nie być nieokrzesanym awanturnikiem tylko zapoznać się ze wszystkimi aspektami problemu i publicznie przedstawić stanowisko bardziej wyważone i przemyślane. Wtedy często może się okazać, że znienawidzeni wcześniej i pozornie najgorsi z najgorszych wrogowie wcale nie są tacy źli jak się wydawało, a Ci wszyscy przemili ludzie poklepujący Cię po ramieniu są tylko interesownymi klakierami wykorzystującymi Cię do własnych, niekoniecznie szlachetnych celów.

   Najlepiej taką lekcję pobiera się wtedy gdy pojawi się powód do skrytykowania działań osoby, którą dotychczas się tylko chwaliło. Człowiek prawy taką krytykę powinien przyjąć, ustosunkować się do niej i albo wytłumaczyć jej bezzasadność, albo zmienić swoje dotychczasowe postępowanie. Często jednak taka krytyka kończy się utratą sprzymierzeńca i kolejną wojenką, w której trzeba stanąć po przeciwnej stronie barykady niż swoi dotychczasowi pochlebcy, którzy nagle postawili na ignorancję podobną do tej, jaką wcześniej wspólnie zarzucaliśmy swoim adwersarzom.

   Tak czy inaczej poruszanie się wśród tych meandrów życia społecznego i towarzyskiego to ciekawe wyzwanie jakiemu warto stawiać czoła nawet za cenę brnięcia pod prąd ludzkiej pazerności, interesowności i szeroko rozumianemu sekciarstwu. Czasami taka postawa spotyka się w konsekwencji z bardzo przyjemnymi, nieoczekiwanymi efektami owocującymi w naprawienie czegoś zepsutego bądź w nawrócenie kogoś na dobrą drogę, a czasami po prostu nawet pozorna przegrana jest w rzeczywistości zwycięstwem polegającym na wyniesieniu własnej uczciwości ponad towarzyskie układy.

   Pokusy są jednak na każdym kroku, duża liczba czytelników i ich wysokie zaufanie przyciągają wszelkiej maści intrygantów i karierowiczów, którzy za pośrednictwem nośników medialnych chcą ugrać uknuty przez siebie plan. Cnotą byłoby więc umieć skutecznie takich ludzi omijać i nie dać się pokonać pokusom przez nich oferowanym. Wydaje mi się, że póki co raczej się to udawało na BC43400 i mam nadzieję, że będzie tak nadal czego z całego serca sobie, beskitowi, a także wam wszystkim czytelnikom życzę.

PS. Przyjęcia urodzinowego jeszcze nie było, ale zrobię wszystko żeby odbyło się i mimo lekkiego opóźnienia zgromadziło grono największych fanów BC43400

PAMIĘĆ O ADOLFIE "BOLKO" KANTORZE CIĄGLE ŻYWA

   Adolf "Bolko" Kantor to jedna z barwniejszych postaci na Śląsku Cieszyńskim w XX stuleciu. Żyjący w latach 1910-1992 człowiek-instytucja przez całe swoje dorosłe życie prowadził czynną aktywność najpierw jako bokser, później walcząc na frontach II wojny światowej, a po wojnie jako propagator sportu, zdrowego trybu życia i poszanowania przyrody.

   Jeśli komuś nie jest dobrze znana jego postać to warto przeczytać skrócony życiorys na stronie KS Piast - Odszedł człowiek legenda - albo przynajmniej w wikipedii - Adolf Kantor

   Po błyskotliwej karierze sportowej, epizodzie w filmie, bohaterskiej postawie na wojnie, wyróżnieniu otrzymanym z rąk przezydenta USA, po całkowitym oddaniu się bezinteresownej pracy z młodzieżą, po osiągnięciu ładnego wieku 82 lat przyszedł czas na śmierć w zapomnieniu i pogrzeb przy garstce bliskich ludzi, bez udziału oficjalnych reprezentacji władz czy innych instytucji.

   W przyszłym roku minie ćwierć wieku od jego śmierci, ale jednak kilka lat temu pamięć o nim odżyła, a pozytywny wizerunek lokalnego bohatera w ostatnich latach ciągle się umacnia dzięki rosnącemu gronu osób ulegających pięknu jego postawy życiowej. Jest ulica nazwana jego imieniem, gadający kamień przy placu Wolności opowiadający historię jego życia...

   Najpierw był spektakl teatralny wystawiony przez nieistniejącą już dzisiaj amatorską grupę teatralną CST. We wrześniu 2008 roku postać Adolfa "Bolko" Kantora została wspomniana podczas premiery spektaklu "Bolko Kantor", która odbyła się w nieprzypadkowym miejscu bo w sali słynnej restauracji "Pod Brunatnym Jeleniem" gdzie przed wojną odbywały się właśnie walki bokserskie między innymi z udziałem naszego bohatera.

   Jesienią 2014 roku w Ustroniu na ścianie budynku szkoły podstawowej powstał liczący sobie kilkadziesiąt metrów kwadratowych mural autorstwa Dariusza Paczkowskiego przedstawiający sylwetkę młodego Kantora, który elegancko wpisał się w przestrzeń miasta zmuszając dodatkowo przewodników prowadzących autokarowe grupy turystów do wspomnienia przynajmniej w kilku zdaniach o działalności Adolfa Kantora na Śląsku Cieszyńskim.

   Na fali sukcesów cieszyńskiego zawodnika mieszanych sztuk walki MMA, Jana Błachowicza, w maju 2015 roku w hali widowiskowo - sportowej w Cieszynie została zorganizowana gala tego typu walk, która swą nazwą nawiązywała do nazwiska cieszyńskiego boksera.

   W sierpniu 2015 roku działający w Cieszynie hostel "3 Bros" organizując imprezę integracyjną dla zagranicznych studentów przebywających w naszym mieście na Letniej Szkole Językowej postanowił po raz któryś już z kolei przybliżyć obcokrajowcom postać z jakiej Cieszyn może być dumny, tym razem padło właśnie na "Bolko" Kantora, a z uwagi na datę bliską 105 rocznicy jego urodzin impreza takim właśnie imieniem została nazwana.

   Najbardziej jednak póki co imię Adolfa "Bolko" Kantora rozsławił Andrzej Drobik, który pokusił się najpierw o napisanie o nim książki biograficznej, która w 2015 roku ukazała się pod tytułem "Bolko Kantor. Prawy prosty.", a następnie na jej podstawie napisał też scenariusz do filmu pod tym samym tytułem, na który sam postarał się o uzbieranie środków poprzez portal "Polak Potrafi" i jeszcze tego samego roku 2015 odbyła się premiera fabularyzowanego dokumentu "Bolko Kantor - prawy prosty".

   Mój dziadek znał dobrze Adolfa, byli w podobnym wieku, obaj udzielali się w sporcie, często współpracowali, w ostatniej dekadzie życia mieszkali bardzo blisko siebie, miałem więc jako dziecko to szczęście, że kilka razy spotkałem słynnego boksera osobiście. Na pogrzebie nie byłem bo mój dziadek już wtedy nie żył, zmarł rok wcześniej, a ja wchodziłem wtedy w taki wiek, że inne rzeczy mi były w głowie. Wiele lat później nie mogłem sobie więc pozwolić żeby nie kupić biletu na premierę spektaklu o Adolfie, a na premierę filmu było łatwiej bo dostałem zaproszenie. Muszę szczerze przyznać, że cieszą mnie wszystkie inicjatywy podtrzymujące pamięć o tej niezwykłej postaci i każdej kolejnej takiej inicjatywie będę kibicował.

ADRIAN PLATKOVSKY - ARTYSTA Z CIESZYNA W WIELKIM ŚWIECIE

   Adriana znam od wielu lat, jeśli ja reprezentuję pierwsze pokolenie cieszyńskiego hiphopu to on reprezentuje drugie, kilka lat różnicy wieku jednak nie przeszkadzało nigdy we wspólnym realizowaniu podobnych zainteresowań. Czas jednak leci nieubłaganie, z pewnych młodzieńczych pasji się wyrasta, a zaczyna się zajmować czymś bardziej ambitnym. Często też jednak te młodzieńcze pasje mają wpływ na to jaką drogę obierzemy sobie w życiu dorosłym. Hiphop to muzyka rap, sztuka dj-ingu, taniec break dance i malowanie graffiti, każdy młody propagator tej kultury liznął wszystkich z tych elementów i u wielu któryś z nich ukierunkował przyszłą drogę przez życie w świecie nawet niekoniecznie związanym już z hiphopem. U Adriana, na którego mówiliśmy w Cieszynie Endor było to właśnie graffiti, które od klasycznego biegania w nocy po mieście z puszką aerozolu ewoluowało do bardzo szerokiej gamy możliwości ekspresji artystycznej, którą mieszkający od kilku lat w Oslo artysta stara się realizować we wszystkich miejscach gdzie tylko się pojawia. Efektem tego podejścia jest projekt Backpack, który doczekał się już swych odsłon w wielu miejscach na świecie, a finalnie pojawi się również w Cieszynie.

Oto jak sam autor opisuje ten właśnie projekt: "Project Backpack to zbiór trzydziestu płócien o wymiarach 15 x 15 cm ukazujących formy geometryczne, tworzące abstrakcyjną kompozycję. Powstanie „Backpacku” inspirowane jest ideą artystycznej podróży, w trakcie której, praca prezentowana jest w różnych przestrzeniach i zakątkach kuli ziemskiej. Jeden z jej elementów, jak odciśnięty ślad, pozostanie w miejscu ekspozycji. Kompozycje uzupełnia nowa praca, nawiązująca i spójna ze zbiorem pozostałych płócien. Zmianie ulega tło. Tło traktuję jako barometr, odzwierciedlający mój emocjonalny stosunek do poznanych miejsc i ludzi Odzwierciedlam w nim klimat i specyfikę odwiedzanego kraju. Na artystyczną podróż składa się trzydzieści prezentacji zarejestrowanych w formie dokumentacji filmowej i fotograficznej. Ta niekomercyjna podróż - wystawa ma na celu propagowanie mojego rozumienia sztuki, jako medium przekraczającego wszelkie bariery i granice. Zakończenie projektu oraz ostatnia wystawa odbędą się w moim rodzinnym mieście Cieszynie. Data symbolicznego powrotu jest bliżej nieokreślona a mapa odwiedzanych miejsc będzie wypadkową moich planów, marzeń i możliwości. Sumą Backpacku będzie kolekcja prac oraz film ukazujący meandry zdarzeń, miejsc i sytuacji."

Dotychczas w ramach tego projektu udało się już zrealizować takie oto wystawy:

Project BACKPACK DVŮR UMĚNÍ PRAHA/ Art residence, Prague, Czech Republic, 2016
Project BACKPACK Anagra Gallery, Tokyo, Japan, 2015
Project BACKPACK Yuyuan Old Street, street performance, Shanghai, China, 2015
Project BACKPACK Rajouri Garden street performance, New Delhi, India, 2015Project BACKPACK VLLA, Amsterdam, Nederlands, 2015

Project BACKPACK Taubanesentralen plener exhibition, Spitsbergen, Norway/Arctic 2015 

Project BACKPACK C.I.T.I. Sala Arte Joven, Madrid, Spain, 2015 

Project BACKPACK Podium Gallery, Oslo, Norway 2015 

Project BACKPACK Paradise Kultur Raum, Berlin, Germany 2015 

Project BACKPACK Centrala Gallery, Birmingham, United Kingdom 2015 

Project BACKPACK Bridge Art Space Bangkok, Thailand 2014 

Project BACKPACK Forest 4:8 Gallery Edinburgh Scotland, United Kingdom 2014 

Project BACKPACK Gallopperiet Stadens Museum for Kunst, Copenhagen Denmark 2014 

Project BACKPACK Loara street exhibition Paris France 2014 

Project BACKPACK Second Souffle street festival Limoges France 2014

Kto chce zobaczyć więcej zdjęć zarówno z projektu Backpack jak i innych form realizowanych przez artystę polecam zaglądnąć na stronę http://platkovskyart.com/

NASZ CZŁOWIEK NA 35 LAT DO WIĘZIENIA W RPA

   Wielu z nas pamięta jeszcze jak Radovan Krejčíř rządził w Czeskim Cieszynie bawiąc się milionami zarobionymi najpierw na alkoholu produkowanym na wywóz do Polski, później na paliwach, a ostatecznie pomnożył swój majątek dzięki kuponowej prywatyzacji, życie jak w "Młodych Wilkach", najdroższe trunki, najgrubsze cygara, luksusowe samochody kupowane w salonach za gotówkę, rekin w basenie, imprezy przy grillu do białego rana i kelnerzy stojący na baczność i kłaniający się w pas...

   Wszyscy kibicowaliśmy mu też 18 czerwca 2005 podczas słynnej ucieczki kiedy w świetle kamer oddział antyterrorystów szturmował jego willę w Černošicach pod Pragą, a on uprosił dowódcę oddziału specjalnego żeby pozwolił mu przed skuciem w kajdanki skorzystać z WC gdzie zniknął bez śladu.

   Po akcji wywiązała się gruba afera głośna na całe Czechy, która doprowadziła do dymisji komendanta głównego policji, którym był wtedy Jiří Kolář. Po ucieczce ścigany opuścił Republikę Czeską i dzięki dużym zasobom pieniężnym zmieniał dla kamuflażu miejsca pobytu niczym przysłowiowe rękawiczki. Trzy miesiące później został namierzony przez interpol na Seszelach gdzie przebywał z żoną i synem, niestety brak umowy o ekstradycji uniemożliwił wtedy zatrzymanie go.

   Pechową  wpadkę zaliczył na lotnisku w Johannesburgu gdzie został przyłapany na posługiwaniu się fałszywym paszportem jako rzekomy obywatel Madagaskaru. Wybrnął jednak z tego w ten sposób, że poprosił o azyl w RPA iinsynuując jakoby był w Czechach poszukiwany z powodów politycznych, pozostał więc tam jako uchodźca bez obawy o ekstradycję do Czech.

   Korzystając z popularności medialnej nasz bohater napisał książkę autobiograficzną, która sprzedała się tak dobrze, że płynąc na fali sukcesu pokusił się jeszcze o drugą, równie udaną część.

   Tropikalny klimat południowej Afryki i kilka milionów na koncie oraz niezwykły dar odnajdywania się w towarzyskiej śmietance pozwoliły Cieszyniakowi nie myśleć o wydanych na niego zaocznie w Pradze kolejnych wyrokach opiewających najpierw na 8, później na 11 lat pozbawienia wolności. Kochał życie, miał dobre serce, chciał dawać miłość i być kochanym, jego niezwykły potencjał poczuła wschodząca gwiazda tamtejszej popkultury, Marissa Christopher, robiąca karierę w modelingu i dziennikarstwie towarzyskim, a prywatnie córka jednego z założycieli słynnego ruchu Umkhonto we Sizwe (włócznia narodu), walczącego niegdyś z represjami apartheidu, Russella Christophera.

   Niestety żeby żyć na poziomie trzeba też sobie na to zapracować, Radovan wiedział zawsze o tym bardzo dobrze i nigdy nie można było o nim powiedzieć żeby miał dwie lewe ręce do pracy. Znał się na trudnym gangsterskim rzemiośle jak mało kto, nie tracił więc czasu i nawet będąc wiele tysięcy kilometrów od rodzinnego domu potrafił rozkręcić interes tak żeby portfel zawsze był pełny, a w lodówce chłodził się szampan. Podejrzewany jest o wykonanie bądź zlecenie kilkunastu spektakularnych zabójstw na wysoko postawionych osobach takich jak Uwe Gemballa, kultowy niemiecki propagator marki Porsche, konkurujący z nim inny szef lokalnego półświatka Cyril Beek, a także znany na świecie libański przedsiębiorca Bassam Issa zwany też Czarnym Samem. Życie w nowej willi Krejčířa było więc kolorowe, niebezpieczne i pełne dynamiki.

   Taka jest reguła niestety w gangsterskim świecie, że nikt nie jest nadczłowiekiem i każdego prędzej czy później dosięgnie kula wroga bądź długie ramię sprawiedliwości. Radovan szczęśliwie uniknął zamachu przygotowanego na jego życie poprzez umieszczenie samostrzelnego działka maszynowego w zaparkowanym w odpowiednim miejscu samochodzie, dodatkowy wybuch bomby też nie dosięgnął planowanej ofiary, ale niestety służby śledcze działały tak sprawnie, że nawet osobista przyjaźń z synem prezydenta Jacobem Zuma Duduzanem powstała dzięki wspólnej pasji do szybkich motocykli nie pomogła przed uniknięciem trafienia przed sądową wokandę i utratą z trudem wypracowanych dóbr materialnych.

   15 listopada 2013 roku urząd skarbowy RPA nakazał zablokowanie majątku Radovana Krejčířa pod zarzutem oszustw podatkowych, tydzień później policja zatrzymała go jako podejrzanego o usiłowanie zabójstwa i posiadanie narkotyków. 24 sierpnia 2014 po trwającym prawie rok procesie uznano oskarżonego winnym zarzucanych mu czynów jednak on rozpoczął odwlekanie wydania wyroku poprzez wykorzystywanie przysługujących mu możliwości w ramach procedur odwoławczych. Podczas nalotu strażników więziennych na jego celę 27 września 2015 zatrzymano duże nagromadzenie zakazanych przedmiotów, w tym pistolet, amunicja, nóż obronny, paralizator, gaz pieprzowy, narzędzia monterskie, 10 telefonów komórkowych, pendrive USB oraz notatnik zawierający nazwiska świadków oskarżenia i oficerów śledczych, a także szczegółowy plan budynków więzienia. Udaremniona ucieczka miała się odbyć w październiku 2015.

   Wczoraj, 23 lutego 2016, Radovan Krejčíř prawomocnym wyrokiem sądu w Johannesburgu został skazany na 35 lat pozbawienia wolności. Pierwotnie rozprawa miała odbyć się dzień wcześniej, ale w poniedziałkowy poranek anonimowy informator zmusił administrację sądu do ewakuacji budynku telefonując z fałszywą informacją o podłożonej bombie. Podczas wtorkowej rozprawy oskarżony występował bez prawnika i nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Tłumacząc się brakiem możliwości znalezienia odpowiedniego adwokata podał pod wątpliwość słuszność wyroku i zapowiedział odwołania, dodatkowym argumentem do tego chce uznać odrzucenie jego wcześniejszej prośby o zmianę składu sędziowskiego oraz o możliwość występowania podczas rozprawy bez założonych kajdanek. Jako osoba karana może utracić prawa azylanta i po odsiedzeniu wyroku byłby w takim przypadku poddany ekstradycji do Pragi gdzie czeka go kolejne 11 lat odsiadki. Urodzony 4 listopada 1968 roku w Czeskim Cieszynie Radovan Krejčíř skończy w tym roku 48 lat, po odbyciu pełnych wyroków w RPA i Republice Czeskiej miałby skończone 94 lata. Osobiście mam jednak przeczucie, że jego ostatnie słowo jeszcze nie padło i możemy o nim usłyszeć w najbardziej nieoczekiwanym momencie.

ZAMKOWA 1 - OSTATECZNE ROZWIĄZANIE

Ręce opadają jak słyszy się po raz kolejny o budynku przy moście granicznym i problemach z nim związanych, momentami serio ma się ochotę powiedzeć, że najlepiej byłoby jakby to szybko zburzyli choćby za milion milionów, ale żeby już ten problem przestał wracać. Tak czy inaczej buda ciągle stoi i straszy, a dyskusje na jej temat nie milkną.

Miesiąc temu napisałem tekst na ten temat, w którym starałem się w miarę czytelnie rozpisać analizę całego problemu.

CO DALEJ ZE STRAŻNICĄ ???

Tekst spotkał się ze sporym zainteresowaniem, licznik wyświetleń artykułu wskazywał liczbę trzykrotnie wyższą niż pod innymi treściami, a w komentarzach, prywatnych wiadomościach jak i rozmowach na żywo przeprowadzanych na ten temat z różnymi ludźmi słyszałem zarówno wyrazy aprobaty jak i wiele słusznych uwag i sugestii. Pojawił się też jeden krzykacz, który nie odnosząc się do treści po prostu zaczął mi ubliżać, ale tacy krytykanci zawsze byli i będą, trzeba po prostu nauczyć się ich nie słuchać. 

Co jednak najdziwniejsze, sami zainteresowani nie odnieśli się w żaden sposób do tego co napisałem. Postanowiłem się więc wybrać do dziewczyn z Krytyki Politycznej, ale tam usłyszałem od nich, że nie mają zamiaru się z moim tekstem konfrontować. Dziwi mnie ta postawa bo znamy się od lat i zawsze podzielaliśmy wspólne zdanie o tym, że brak rozmowy to nie jest dobry sposób rozwiązywania problemów, to właśnie KP zawsze wystawiała innym zarzut braku chęci do dialogu kiedy ich oświadczenia czy inne odezwy spotykały się z brakiem odpowiedzi. Rozumiem więc to jako milczącą zgodę na moje argumenty sugerujące wyburzenie budynku jako najlepsze rozwiązanie tej sytuacji.

Prawdziwa burza przyszła jednak 6 lutego kiedy w Gazecie Wyborczej ukazał się tekst Igora Miecika opisujący zarówno problem tego budynku jak i szerszą subiektywną ocenę Cieszyna i panujących tu stosunków społecznych. 

Cieszyn odzyskany. Dobra zmiana nad Olzą

Bardzo obszerny tekst w pesymistyczny sposób opisywał nasze miasto wychwalając jednocześnie pod niebiosa działalność Krytyki Politycznej jako zbawienie dla miasta opętanego przez fanatyków wojennych i prawicowych ekstremistów. Tekst zawierał również wiele nieprawidłowości, które umacniały tylko tą tezę. 

Po ukazaniu się tekstu mój telefon zwariował, w ciągu 2 dni odebrałem 37 połączeń w tej sprawie od cieszyńskich aktywistów, działaczy, dziennikarzy, radnych, ale też od swoich znajomych zupełnie nie interesująchych się wcześniej tym tematem. Prawie wszyscy zgodnie bulwersowali się tym tekstem sugerując jednocześnie, że był on napisany na zlecenie Krytyki Politycznej. Podobnego zdania była większość komentatorów udzielających się we wszystkich miejscach gdzie tekst był publikowany. Dziewczyny z KP również w tej kwestii postanowiły się nie wypowiadać wydając jedynie oświadczenie, w którym dementują pogłoski jakoby Igor Miecik przyjechał do Cieszyna za ich namową. Wiele osób znanych mniej lub bardziej w lokalnym życiu społecznym postanowiło jednak odbić piłeczkę przez co tekst był tak nagłośniony, że pociągnął za sobą szereg kolejnych publikacji nawiązujących do jego treści, a w końcu i odpowiedź samego autora na całą tą zawieruchę. 

Moim zdaniem nie wszystko jednak zostało odkręcone, pozwolę więc sobie punkt po punkcie odnieść się do błędów czy manipulacji jakie ten tekst zawierał.

1. Brud, smród, zniszczone samochody, wszechobecna bieda, dzieci wąchające rozpuszczalnik, a do tego gburowaty burmistrz. 

Do tych zarzutów stawianych naszemu miastu świetnie odniosła się jedna z cieszyńskich blogerek w swoim tekście, do którego nic nie muszę dodawać mimo iż w kilku szczegółach mam osobiście inne zdanie niż autorka.  Cieszyn to brzmi dumnie - polemika z Wyborczą  

2. Dobra zmiana, walka z lewicą, generalnie retoryka nawiązująca do trwającej w Polsce wojny podjazdowej pomiędzy dwiema największymi siłami politycznymi rywalizującymi o władzę w kraju.

Ten temat w celny sposób odkręcił Łukasz Grzesiczak w opublikowanym tydzień później również w Gazecie Wyborczej tekście gdzie wyraźnie nakreśla, że lokalne podziały polityczne są w Cieszynie zupełnie inne niż w wymiarze ogólnopolskim Cieszyn. Miasto na peryferiach. Dodać można byłoby jeszcze, że wspomniany w tekście Miecika sympatyzujący z KP Bogusław Słupczyński sam starał się swego czasu o mandat radnego startując z listy PiS co utwierdzi nas tylko w przekonaniu, że odnoszenie się do warszawskich przepychanek w Cieszynie się sprawdzić nie może. 

3. Militaryści, czołgi, podkute buty, karabiny i sklepikarze wystraszeni na widok maszerujących oddziałów.

Krzysztof Neścior i prowadzona przez niego grupa miłośników militariów działa w Cieszynie od kilkunastu lat, organizują oni wiele imprez związanych z militariami i historią, które zawsze przyciągają dużo osób i w bardzo pozytywny sposób odbierane są przez mieszkańców miasta. Wspomniana zaś inscenizacja wkroczenia na Zaolzie odbyła się we współpracy z podobną grupą ze strony czeskiej, brało w niej udział 8 osób ubranych w mundury polskie, 4 osoby w mundurach Czechosłowackich, a miało to miejsce w roku 2008 czyli 8 lat temu kiedy sytuacja społeczna w Cieszynie i w lokalnej polityce była jeszcze całkowicie inna podobnie jak działalność KP w naszym mieście, w którą mimo odmiennych na wiele spraw poglądów również na przestrzeni tych lat Krzysztof Neścior się kilka razy angażował w sprawach jego zdaniem istotnych. Sama inscenizacja odbyła się na moście, żadni więc wietnamscy sprzedawcy z lokalnych sklepików nie mogli się kogokolwiek wystraszyć.

4. Teatr bez aktorów i alternatywne CST lekceważone przez władze.

Od kiedy sięgam pamięcią Teatr im. Adama Mickiewicza w Cieszynie nigdy nie miał własnej grupy aktorskiej co nie przeszkadzało jednak nigdy i nie przeszkadza do dzisiaj w tym aby odbywały się tu liczne spektakle z bardzo szeroką skalą repertuaru dla zarówno mniej jak i bardziej wymagającej publiczności. Co zaś do studia CST to obawiam się, że gdyby pan Słupczyński wystawiał w cieszyńskim teatrze swoje spektakle (swoją drogą często dobre i ciekawe) to nie byłby w stanie zapełnić gośćmi więcej niż 10% widowni, a już na pewno nie zarobiłyby na swoje utrzymanie ze sprzedawanych biletów wstępów tak jak nie były one w stanie się utrzymać w sali gdzie odbywały się dotychczas. Może więc i dobrze, że "ludzie sztuki mają swoją godność" i przestają prosić się ciągle o kolejne dofinansowania.

5. Sklep Jolanty G.

Trzy zacytowane zdania są oczywiście przekręcone i wyrwane z kontekstu bardzo długiej rozmowy co usłyszałem osobiście od pani Jolanty. Nie trzeba chyba nikomu tłumaczyć, że wśród Cieszyniaków z którejkolwiek strony Olzy są zarówno ludzie zamożni jak i ubodzy, zarówno posiadający gust jak i ci z jego brakiem, klienci zarówno straganów na targu, ciucholandów, sklepów na Głębokiej, jeżdżący na zakupy do Sfery, kupujący przez internet jak i ludzie ceniący sobie najlepsze marki i robiący zakupy w stolicach całego świata. Śmieszne jest jednak to, że w GW promującej poprawność polityczną czasami aż za bardzo, tutaj dokonuje się uproszczenia wprowadzając podział na Polaków i Czechów, trochę to nie pasuje do konwencji multikulti.

6. Dziewczyny z KP

Poza przekręconym imieniem Agnieszki Muras, która w tym tekście została Anną, pojawia się tu wiele szczegółowych informacji na temat dziewczyn działających w cieszyńskiej świetlicy i czytelni. Wiele faktów z życiorysu. ulubione słowo, wspomnienia z czasów zakładania świetlicy, cytowany fragment rozmowy z burmistrzem. Moim zdaniem świadczy to o długich i wnikliwych rozmowach autora a opisywanymi osobami i nie wiem czy w świetle tego wystarczającym gestem do zrzucenia z siebie odpowiedzialności za wymowę artykułu jest wydanie oświadczenia, mówiącego o tym, że tekst "podaje tak wiele treści, z którymi się nie zgadzamy, których nie autoryzowaliśmy, że trudno nam pojąć komu i czemu miał służyć. Autor cytuje nas z błędami i niezgodnie z zapisem. Tekst powstał według autorskiej koncepcji dziennikarza, która nie była z nami konsultowana." Moim zdaniem tekst zaszkodził zarówno KP jak i reszcie Zamkowej 1, wizerunkowi Cieszyna oraz kilku niewinnym osobom, a wiedzę do tekstu autor w dużej mierze pozyskał w rozmowach z dziewczynami z KP.

7. Odpowiedź autora na zarzuty.

Igor Miecik postanowił wejść w dialog z oponentami i dwa tygodnie po wywołaniu burzy napisał kolejny tekst do Gazety Wyborczej, w którym stara się wytłumaczyć swoje intencje jakimi się kierował pisząc tekst poprzedni. W artykule Spotkajmy się w Cieszynie nie zobaczymy jednak przeprosin, ale wytłumaczenie, że nie on jeden źle pisze o Cieszynie. Podobnie jak w przypadku inscenizacji przejęcia Zaolzia redaktor GW znowu odwołuje się do spraw nieaktualnych i cytuje tekst Wojtka Trzcionki sprzed kilku lat, w którym opisywany jest niekończący się w mieście remont kanalizacji i wszędzie rozkopane przez to ulice. Remont ten jednak już się zakończył, a rozkopane ulice mają w końcu nową nawierzchnię więc odniesienie jest to trochę słabe. Autor przyznaje się jednak, że w poprzednim tekście chodziło mu głównie o zainteresowanie się losami budynku przy Zamkowej 1, co oczywiście się mu udało, ale niestety w wymiarze odwrotnym do zamierzonego, dzięki temu tekstowi bardzo wąskie grono osób wspierających inicjatywę zachowania tego miejsca zwężyło się jeszcze bardziej. 

Poniżej wklejam jeszcze wykaz wszystkich podmiotów zajmujących budynek przy Zamkowej 1 wraz ze stawkami czynszowymi jakie płacą. Dokument jest zdobyty z wielkimi trudami przez Łukasza Grzesiczaka drogą nieoficjalną. 

P.S. Z uwagi na tytuł tego tekstu i pierwsze zamieszczone zdjęcie liczę się z tym oczywiście, że oponenci zamiast się rzeczowo odnieść do przekazanej treści skupią się na wyzywaniu mnie od chamów, prostaków, nazistów i wszelkiego zła równego z rynsztokiem tego świata.